Pierwszy polski Dywizjon utworzony w 1940 roku na ziemiach Wielkiej Brytanii z przybyłego z Francji personelu. Za bazę obrano polski ośrodek w Eastchurch. 1 Lipca obchodzone jest święto Dywizjonu 300. Na pierwszy szlak bojowy, mając na wyposażeniu samoloty Fairey „ Battle”, Dywizjon wyruszył 14 września 1940 roku, dołączając do walki podczas decydującej fazy bitwy o Wielką Brytanię. Po przesunięciu na lotnisko w Swinderby, prawie, co noc polskie załogi odbywały loty, nad cele sił sprzymierzonych, żeby zadać im ciosy. W późniejszym okresie przezbrojono Dywizjon na samoloty typu Vickers-Armstrong „ Wellington”, które okazały się być znacznie lepsze od poprzednich. Załogi bombowców Dywizjonu „ Ziemi Mazowieckiej” na nowych maszynach w Grudniu 1940 roku, dokonały udanego nalotu na zbiorniki rafinerii w Antwerpii. Cztery miesiące później cztery załogi, wzięły udział w akcji bombardowania Berlina. Rok 1942 obfitował w wiele niebezpiecznych akcji, w których brał udział Dywizjon 300. W tym samym roku, polscy lotnicy otrzymali zadanie minowania wód zachodniej Europy. Od maja do grudnia 1942 roku. Pod koniec roku Dywizjon otrzymał najcięższe bombowce RAF-u, Avro „Lancastery”. Podczas operacji „Overlod” u wybrzeży Normandii, Dywizjon 300 brał udział w akcjach dziennych, będąc osłaniany przez alianckie i polskie myśliwce. Pod koniec zmagań wojennych Dywizjon 300 bombardował Drezno. Swój szlak bojowy zakończył po zbombardowaniu Berchtesgaden – kwatera Adolfa Hitlera.

Odznakę Dywizjonu 300 „ Ziemi Mazowieckiej”, zaprojektowano na wzór herbu książąt mazowieckich, który podzielony jest na cztery pola – dwa perłowe i dwa czerwone. Wyróżniającymi się motywami odznaki są polski orzeł oraz brytyjski lew. Całości dopełnia rzymski odpowiednik liczby 300, umieszczony w koronie herbu.