Szabla wz. 1921 była bronią regulaminową dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych. Jej parametry określał rozkaz Ministra Spraw Wojskowych z dnia 12 kwietnia 1921 r.

Głownia o długości 80 cm była lekko zakrzywiona. Zamknięta rękojeść wykonana była z mosiądzu lub stali oksydowanej, jej oprawa zaś z drewna poprzecznie karbowanego, a w przypadku szabli oficerskich obciągniętych czarną skórą okręconą mosiężnym drutem. Kabłąk tworzył z jelcem kąt prosty, od góry łączył się z kolei łukowato z kapturkiem. Szabla znajdowała się w blaszanej, niekiedy niklowanej pochwie. Waga szabli bez pochwy nie przekraczała 1 kg. Szabla wz. 1921 była najpopularniejszą szablą okresu dwudziestolecia międzywojennego.