FLAGA POLSKA
Flagi Państwowe uchodzą za symbol narodowy, który należy czcić z szacunkiem i należytymi mu honorami. d zarania dziejów barwy narodowe uwiecznione na sztandarze, były uznawane na równi z relikwią. Historia barw narodowych Polski sięga dawnych czasów. Bo już legenda o słynnych braciach Słowianach, Lechu, Czechu i Rusie, opowiada o tym jak Lech po długim czasie wędrówki osiadł wraz ze swym ludem na żyznych ziemiach. Za znak obrawszy mocarnego białego orła, który szybował na tle mieniącego się purpurą słońca, które chyliło się ku zachodowi. Książe uznał Orła białego na tle czerwieni za godło swego ludu.
W XIII wieku panująca dynastia Piastów, oficjalnie uznała Orła Białego na czerwonym tle za symbol państwa. Od średniowiecza flaga znacznie zmieniła swój wygląd, lecz kolory biały i czerwony pozostały niezmienione. Na początku istnienia państwa, narodową barwą był karmazyn. Pozyskiwany z niezwykle drogiej koszenili, czyli barwnika z larw czerwca, który był trudno dostępnym owadem. W związku z tym na chorągiew w królewskich barwach, mogli sobie pozwolić jedynie bardzo zamożni panowie i dostojnicy państwowi. Podczas gdy chorągwi używano często w bitwach i wojnach barwa naturalnie przeszła w tańszy odcień.
Pierwsze chorągwie królewskie na polach bitwy, były koloru szkarłatnego z wyszytym białym orłem. Rzeczpospolita Obojga Narodów posiadała sztandar złożony z trzech pasów. Na górze i dole czerwony w środku biały. Po środku umieszczano herb, czterodzielną czerwoną tarczę z orłem i pogonią na przemian.
Gdy nadszedł wiek XVIII i kształtowanie się idei państwa narodowego, fladze nadano wysoką rangę, ponieważ stała się symbolem wyzwolenia i przynależności narodowej. Używanie flagi przez wszystkich obywateli, ma tez związek z demokratyzacją świata. Po rewolucji francuskiej oraz amerykańskiej walce o niepodległość, flaga stała się stałym symbolem narodowym.
Pierwsza regulacja dotycząca flagi, została przyjęta 7 lutego 1831 roku w uchwale Sejmu Królestwa Polskiego. Gdzie na mocy kompromisu nadano fladze barwy herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Były nimi biały i czerwony. Natomiast w roku 1919 po odzyskaniu, przez Polskę niepodległości, Sejm ustawodawczy przyjął, że kolorami flagi będą biały i czerwony i ustalił, również, że będą to dwa równoległe podłużne pasy. Na górze biały na dole czerwony.
Kolory flagi narodowej, według przyjętej zasady heraldycznej, przedstawiają tradycję i historie kraju. Przyjęty za srebro kolor biały oznacza, czystość oraz symbol Orła Białego, który jest godłem narodowym. Czerwony oznacza ogień i krew, ale również jest tłem, na którym widnieje Orzeł Biały. Barwy narodowe przedstawiają historię Polski. Nie jednokrotnie zdradzoną i muszącą się bronić przed najeźdźcami, którzy swe dłonie wyciągali po dobra narodowe. Wielokrotnie zwycięską w walce o pokój i dobro, napełnioną dumą i pokorą dla wszelkiego istnienia.
„NIE ZGINIE NARÓD, KTÓRY W SWE WARTOŚCI WIERZY”
Dzień 2 maja uznaje się za dzień Flagi Państwowej.